หน้าหลัก ---> กระดาน ประวัติพระเกจิ ---> ประวัติหลวงพ่อสุธี ยะสะธะโร วัดศรีธงชัย ต.พุขาม อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์

Total 0 Record : 1 Page : 1

เน็ด นาป่า	ประวัติหลวงพ่อสุธี ยะสะธะโร วัดศรีธงชัย ต.พุขาม อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์
ส่งข้อความ	ประวัติหลวงพ่อสุธี ยะสะธะโร วัดศรีธงชัย (อดีต ต.สระกรวด อ.ศรีเทพ ) ต.พุขาม อ.วิเชียร จ.เพชรบูรณ์ เมืองเพชรบูรณ์ในเขตอำเภอวิเชียรบุรีเมื่อสมัยที่ยังเป็นป่าเป็นดงอยู่ หรือที่ภาษา ชาวบ้านเรียกว่าดงยังไม่แตกนั้น เป็นพื้นที่ ที่ชุกชุมไปด้วยโจรผู้ร้าย และ สัตว์ป่า ถนนหนทางที่ใช้สัญจรไปมา ก็ยังเป็นทางลูกรัง หรือไม่ก็ทางเกวียน แต่ที่น่ากลัวที่สุดก็คือไข้ป่าและโรคระบาด จึงทำให้ผู้คนไม่กล้าเข้ามาอาศัยอยู่ถ้าไม่จำเป็น เมื่อเป็นดังนี้ คนที่มาอาศัยอยู่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นประเภทหนีคดีอาญาบ้านเมืองมาจากที่อื่น จึงทำให้โจรผู้ร้ายชุกชุม ข้าราชการคนใดที่ถูกย้ายมาประจำในเขตพื้นที่ดังกล่าวจะเป็นข้าราชการที่ถูกลงโทษทางวินัยเสียเป็นส่วนมาก แต่ถึงกระนั้น ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ที่นี่ส่วนใหญ่ก็เป็นคนดีครับ ในเมื่อในพื้นที่ชาวบ้านกลุ่มนี้อาศัยอยู่เต็มไปด้วยโจรผู้ร้าย จึงทำให้พวกเขาต้องหาเครื่องรางของขลังไว้ป้องกันตัว ตามความเชื่อของคนที่นับถือศาสนาพุทธ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ เกจิอาจารย์ หลายท่านมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ที่จำนำมากล่าวถึงในที่นี้ คือ หลวงพ่อสุธี ยะสะธะโร แห่งวัดศรีธงชัย(พุขาม) สมัยนั้นพุขามยังไม่เป็นตำบลครับ จึงอยู่ในเขต ต.สระกรวด อ.ศรีเทพ จ.เพชรบูรณ์ แต่ในปัจจุบัน เปลี่ยนมาเป็น ต.พุขาม อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์ ความเป็นมาหลวงพ่อสุธีท่านนี้ เลือนลาง เหลือเกินครับ ไม่มีใครรู้ว่าท่านเกิดเมื่อไหร่ อุปสมบทที่ไหน ใครเป็นพระอุปฌาย์ เพราะท่านไม่เคยบอกใคร รู้แต่เพียงว่าท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่เล็ก (ไม่ทราบวัด) หลวงพ่อสุธีท่านบอกว่าหลวงปู่เล็กท่านนี้เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อปาน วัดคลองด่าน เจ้าตำรับเขี้ยวเสือแกะอันลือลั่น แต่มีผู้เฒ่าผู้แก่ที่เคยเป็นโยมอุปฐากในสมัยที่ท่านยังดำรงสังขารอยู่ เล่าให้ฟังว่าท่านเคยเป็นเสือมาก่อนและก็เป็นผู้ที่มีวิชาอาคมด้วย เคยถูกตำรวจล้อมจับอยู่หลายครั้งแต่ก็จับท่านไม่ได้สักครั้งเดียว มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านถูกตำรวจประมาณ ๔๐ นาย ไล่จับท่านแบบตามมาติดๆท่านจึงหนี่เข้าไปหลบซ่อนที่กระท่อมกลางนา ตำรวจชุดนั้นก็เข้าปิดล้อมทันที แล้วก็ถูกตำรวจชุดนั้นยิงถล่มด้วยอาวุธปืนนานาชนิด เมื่อยิงแล้วก็เข้าไปดู คิคว่าโดนขนาดนี้ต้องตายแน่ๆ แต่ตำรวจกลุ่มนั้นก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตก เพราะในกระท่อมดังกล่าวไม่มีคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว จะเป็นท่านหายตัวได้หรือท่านหนังเหนียวก็ไม่ทราบได้ หลังจากนั้นอีกไม่นานท่านจึงเกิดความเบื่อหน่ายเรื่องทางโลก ท่านจึงตัดสินใจบวช แล้วท่านจึงออกธุดงค์เรื่อยมาจนถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านพุขามท่านจึงสร้างวัดศรีธงชัยขึ้น ที่หมู่บ้านแห่งนี้แล้วเป็นเจ้าอาวาสองค์แรกของวัดนี้ จวบจนท่านมรณภาพ เมื่อปี ๒๕๑๙ หลวงพ่อสุธี ท่านเป็นสหธรรมมิก กับหลวงพ่อทบ วัดช้างเผือก เทพเจ้าแห่งเมืองมะขามหวาน ท่านเคยพูดให้ลูกศิษย์ ฟังอยู่เสมอ ว่า “หลวงพ่อทบเป็นอาจารย์ของฉัน” ทั้งๆที่ท่านไม่เคยไปเรียนวิชากับหลวงพ่อทบเลย แต่ท่านก็พูดอย่างนั้นบ่อยๆ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อปี ๒๕๑๘ ที่วัดศรีธงชัยมีงานผูกพัทธสีมาฝังลูกนิมิต หลวงพ่อสุธี ท่านบอกว่า “ฉันจะนิมนต์หลวงพ่อทบ มาเป็นประธานในพิธีพุทธาภิเศกที่วัดนี้” มีลูกศิษย์คนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “หลวงพ่อทบท่านอายุมากแล้วสายตาของท่านก็มองไม่เห็นแล้วท่านจะมาหรือ” หลวงพ่อสุธีท่านบอกว่า “ท่านต้องมาซี ก็ฉันไปนิมนต์ท่านไว้แล้ว เมื่อถึงวันงานพวกเองจงขับรถไปรับท่านที่วัดช้างเผือก ท่านต้องมาแน่ๆ” แต่ความจริงแล้วหลวงพ่อสุธี ไม่ได้ไปนิมนต์หลวงพ่อทบหรอก ไม่รู้ทำไมหลวงพ่อสุธีท่านจึงพูดแบบนั้น เมื่อถึงวันงาน หลวงพ่อทบก็มาเป็นประธานปลุกเสกให้จริงๆ หลังจากปลุกเสกเสร็จ หลวงพ่อทบท่านพูด กับโยมที่จะไปส่งท่านกลับวัดว่า “ เออ... สมภารวัดนี้ นี่ไม่เบานะ ไปนิมนต์ข้าถึงที่วัดเชียว” คนที่ได้ยินต่างคนต่างมองหน้ากันด้วยความสงสัย แล้วก็ว่าทีแรกคิดว่าหลวงพ่อสุธีท่านพูดเล่นเสียอีก หลวงพ่อสุธีท่านสร้างวัตถุมงคลไว้ไม่มาก ส่วนใหญ่ท่านจะปลุกเสกเดี่ยว ยุคแรกๆ จะออกประมาณปี ๒๕๑๐ ดังนี้ เหรียญรุ่นแรกนั่งเต็มองค์คล้องลูกประคำ เนื้ออัลปาก้า หลังยันต์ใบพัด ในพื้นที่เรียกเหรียญนักกล้าม , รูปหล่อปั๊มขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ขนาดใหญ่จะคล้ายกับรูปหล่อหลวงพ่อมุ่ยรุ่น ๒ ส่วนขนาดเล็กจะคล้ายกับรูปหล่อปั๊มหลวงพ่อพรหมรุ่นแม่ชีกุหลาบ แต่จะมีอยู่รุ่นหนึ่งที่ท่านนิมนต์เกจิอาจารมาปลูกเสกหลายรูป คือรุ่นงานฝังลูกนิมิตปี ๒๕๑๘ ครับที่มีเกจิอาจารย์หลายท่านปลุกเสก ดังนี้ครับ หลวงพ่อทบ วัดช้างเผือก หลวงพ่อจวน วัดหนองสุ่ม พระครูละมูล วัดเสด็จ และหลวงพ่อสุธี วัดพุขาม วัตถุมงคลที่เข้าพิธี มีดังต่อไปนี้ เหรียญรูปไข่หันข้างหลังพระประธาน รูปหล่อฉีดเนื้อทองเหลืองมีทั้งแบบรมดำ และไม่รมดำ ที่ฐานด้านหน้าเขียนว่า “หลวงพ่อที” ด้านหลังฐานมีเลข ๑๘ ใต้ฐานอุดกริ่ง มียันต์ มะ อะ อุ และพระปางประจำวันครบทั้ง ๗ ปาง เนื้อดินสีแดง ห้าเหลี่ยม ด้านหลังเป็นตัวหนังสือกดลงไปในเนื้อพระ “ส.ท.๒๕๑๙” และ “ส.ท.๒๕๑๗” ทั้งสองแบบปลุกเสกพร้อมกันครับ คนรุ่นเก่าในเขต ตำบลพุขาม และตำบลใกล้เคียงนั้นนับถือหลวงพ่อสุธี มาก ชนิดที่ว่าถ้าใครมีวัตถุมงคลที่สร้างในสมัยที่ท่านมีชีวิตอยู่นั้น จะเก็บกันเงียบไม่ยอมปล่อยให้หลุดออกมานอกพื้นที่เลย  เรื่องประสบการณ์วัตถุมงคลของท่านนั้นเล่าเป็นวัน ๆ ก็ไม่จบครับ ไปถามชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถวๆ วัดพุขามดูได้ ปัจจุบันวัตถุมงคลของท่านราคายังไม่แพงครับและไม่มีของเก๊ด้วย ถ้าท่านผู้อ่านไปเจอพระหลวงพ่อสุธีที่ไหนอย่าปล่อยให้หลุดมือเชียว น้ำมันมนต์ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อสมัยที่หลวงพ่อสุธี ยังดำรงสังขารอยู่นั้นท่านมีชื่อเสียงมากทางด้านการทำน้ำมันมนต์ ชนิดที่ว่าหลวงพ่อท่านต้องใช้ศาลาหลังใหญ่ ๑ หลังเป็นที่พักของคนป่วยที่มาให้ท่านรักษาโรคด้วยน้ำมันมนต์ เลยทีเดียว สมัยนั้นถ้าใครเดินผ่านศาลาหลังนี้ จะดูคล้ายๆ กับศาลาหลังนี้เป็นโรงพยาบาลย่อยๆ เลย น้ำมันมนต์ของท่านนั้นส่วนผสมก็ไม่ต่างจากน้ำมันมนต์สำนักอื่นๆ คือท่านจะใช้น้ำมันมะพร้าวต้มกับหัวไพลหันตากแห้ง แต่วิธีการทำนั้นไม่เหมือนที่อื่น คือ ท่านจะนำน้ำมันมะพร้าวมาต้มกับไพลในกระทะใบบัวขนาดใหญ่ แล้วนิมนต์พระลูกวัดของท่านเอง ๕ รูป ๗รูป ตามสะดวกสวดชัยมงคลคาถา ๑๐๘ จบ ส่วนตัวท่านก็จะนั่งบริกรรมพระเวทย์ ปลุกเสกเดี่ยวตรงหน้าเตา ไปจนกว่าพระจะสวดชัยมงคลคาถาครบ ๑๐๘ จบ ระหว่างที่ท่านปลุกเสกนั้น ท่านจะใช้มือเปล่าๆ ลงไปคนน้ำมันที่กำลังเดือดพล่าน แบบที่ไม่แสดงอาการร้อนเลย จนเสร็จพิธี น้ำมันมนต์ของท่านท่านมีสรรพคุณใช้รักษาโรคอัมพฤต อัมพาต กระดูกแตก กระดูกหัก แผลสด แผลไฟไหม้ น้ำร้อนลวก ให้หายได้อย่างอัศจรรย์นัก และอีกอย่างที่หลวงพ่อสุธี ท่านเก่งมาก ก็คือ วิชาทำน้ำมนต์ เพื่ออาบให้ญาติโยม ขับไล่เสนียด จัญไร สิ่งไม่ดี สะเดาะเคราะห์ต่อชะตา หรือขับไล่ภูตผีปีศาจ  ไม่ต้องตัดขา บุคคลที่จะกล่าวถึงในเรื่องนี้ ชื่อว่า นายแห้ง ซึ่งมีอาชีพเป็นลูกจ้างโรงน้ำแข็ง แห่งหนึ่งในหมู่บ้านพุขาม เจ้าของโรงน้ำแข็ง โรงนี้ชื่อว่าเถ้าแก่เอียะ นายแห้งมีหน้าที่ยกน้ำแข็งก้อนใหญ่ เข้าเครื่องเลื่อยน้ำแข็ง ปกตินายแห้ง จะใช้มือค่อยๆ ดันน้ำแข็งเข้าไปในเครื่องเลื่อย แต่วันเกิดเหตุ นายแห้งได้ใช้เท้าถีบน้ำแข็งเข้าไปในเครื่องเลื่อย ก้อนแรกๆ ก็ไม่เป็นไร นายแห้งจึงเกิดความชะล่าใจเพราะ ใช้เท้าถีบมันง่ายกว่าใช้มือดัน นายแห้งจึงใช้เท้าถีบไปเรื่อยๆ ด้วยความประมาททำให้นายแห้งไม่ทันระวัง จึงทำให้นายแห้งลื่นเข้าไปในเครื่องเลื่อยน้ำแข็ง ขาขวาของนายแห้งถูกเลื่อยเจาะ เข้าที่กลางหน้าแข้ง จนละลุหลังน่อง คนที่เห็นเหตุการณ์ เล่าว่า ขาของนายแห้งเป็นแผลเหวอะหวะ เส้นเอ็นขาขาดเป็นฝอย กระจุยกระจาย เลือดออกมามากจนเหม็นคาวคละคลุ้งไปทั่ว ชาวบ้านจึงช่วยกันพานายแห้งไปส่งที่โรงพยาบาล เมื่อถึงมือหมอ หมอได้ทำการห้ามเลือด เสร็จแล้วจึงให้นายแห้งนอนรักษาแผลอยู่ที่โรงพยาบาล เวลาผ่านไปหลายวัน บาดแผลของนายแห้งไม่ดีขึ้นแถมยังอักเสบติดเชื้ออีก หมอจึงลงความเห็นว่าต้องตัดขาทิ้ง นายแห้งได้ยินดังนั้นจึงเกิดความเสียใจ เพราะไม่อยากถูกตัดขา นายแห้งจึงตัดสินใจหนีออกจากโรงพยาบาล กลับไปที่บ้านเพื่อให้หลวงพ่อสุธี รักษาแผลให้ หลวงพ่อสุธีท่านก็ใช้น้ำมันมนต์รักษาให้ตามแบบฉบับของท่าน เวลาผ่านไปนานหลายสัปดาห์ แผลของนายแห้ง ก็ค่อยๆลดอาการบวมลงจนแผลหายสนิทในที่สุด สรุปว่านายแห้งก็ไม่ต้องตัดขา แต่นายแห้งก็เดินไม่เหมือนคนปกติทั่วไป คือเดินขากะเผลก นิดๆ เท่านั้นเอง แต่ก็ยังดีกว่าถูกตัดขา ชานหมากห้ามเลือด งานประจำปีของ วัดศรีธงชัย ก็คืองานลอยกระทง มีมหรสพ สมโภชน์มากมาย และคนที่มาเที่ยวงานก็มาจากหลายพื้นที่หลายตำบล เป็นธรรมดาที่วัยรุ่นต่างถิ่นเมื่อมาเจอหน้ากัน แล้วก็เกิดอาการเขม่นกัน ทะเลาะวิวาทกันอยู่บ่อยๆ มีวัยรุ่นเจ้าถิ่นคนหนึ่ง ชื่อว่า นายชง นายชงคนนี้มีเรื่องทะเลาะวิวาทกับวัยรุ่นต่างถิ่นซึ่งมีจำนวนมากกว่า สาเหตุก็มาจาก แย่ง สาวรำวงกัน นั่นเอง นายชง วัยรุ่นเจ้าถิ่น มีแค่คนเดียวหรือจะหาญสู้ วัยรุ่นต่างถิ่นซึ่งมีกำลังมากกว่าได้ นายชงจึงถูก ตีหัว ด้วยขวดเหล้าจนหัวแตก นายชงสู้ไม่ได้ จึงวิ่งหนีขึ้นไปบนกุฏิหลวงพ่อ วัยรุ่นต่างถิ่นก็รู้กาละเทศะ ไม่ได้ตามขึ้นไปแต่อย่างใด ส่วน นายชง ก็เข้าไปหาหลวงพ่อ แล้วก็บอกหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อครับ ช่วยผมด้วยๆ ผมโดนพวกมันรุมครับ” พอหลวงพ่อได้ยิน ท่านจึงพูดกับนายชงว่า “ไอ้ชงเอ้ย มึงมีแค่คนเดียว ยังหาญสู้เขาอีก มึงเข้ามาไกล้ๆ ซิกูจะช่วย” นายชงไม่รอช้ารีบเข้าไปหาหลวงพ่อ แล้วหลวงพ่อท่านจึงนั่งพึมพำ อยู่สักอึดใจหนึ่ง แล้วท่านจึงพ่นน้ำหมากลงไปที่หัวของนายชง ทันใดนั้น เลือดที่หัวของนายชงก็หยุดไหลทันที แล้วหลวงพ่อก็ถามนายชง ต่ออีกว่า “ไอ้ชงเลือดมึงหยุดไหลแล้ว มึงจะทำยังไงต่อวะ” นายชงตอบว่า “ผมจะไปลุยกับมันต่อครับ” หลวงพ่อได้ยินดังนั้นท่านก็เอามือตบหัวเข่า อย่างถูกใจ แล้วท่านก็พูดว่า “เออ..มันต้องอย่างนี้สิวะ” แล้วนายชงก็ไปต่อสู้กับคู่อหริจริงๆ แต่คราวนี้ นายชงโดนขวดตีหัว เป็นสิบใบเลย ขวดแตก แต่หัวนายชงไม่แตก ทั้งๆที่ครั้งแรกโดนแค่ใบเดียวเลือดอาบเลย ส่วนตัวนายชงเองก็สู่ยิบตาอยู่พักใหญ่ จนตำรวจมา ก็ต่างคนต่างหนีกันไปคนละทิศคนละทาง หลังจากนั้นก็มีชาวบ้านหลายคนมาถามนายชงว่าคล้องพระอะไร นายชงตอบว่าไม่ได้คลองพระ มีแต่หลวงพ่อชานหมากหลวงพ่อสุธี เมื่อชาวบ้านได้ยินดังนั้นจึงพากันไปขอชานหมากของหลวงพ่อ จนท่านเคี้ยวแจกแทบไม่ทันเลย ลุยไฟ ! บูชาครูบาอาจารย์ ทุกวันเพ็ญเดือน ๑๒ หรือวันลอยกระทงเพื่อขอขมาพระแม่คงคา แต่วันนี้เป็นวันที่หลวงพ่อสุธี ท่านต้องทำพิธีบูชาครูบาอาจารย์ การทำพิธีบูชาครูของท่านนั้นเริ่มจากการ จุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัย แล้วก็ระลึกครูบาอาจารย์ของท่านที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาอาคมให้ จากนั้นท่านก็จะให้ลูกศิษย์นำถ่านที่ติดไฟจนลูกโชนเป็นสีแดงๆ มาเท ลงบนพื้นดินยาวประมาณ ๑๐ เมตร แล้วท่านก็จะเดินลุยไฟด้วยเท้าเปล่าๆ เมื่อท่านเดินลงไปอยู่ที่กลางกองไฟ ท่านจะกวักมือเรียกลูกศิษย์ ให้เดินตามท่านไป ท่านจะพูดว่า “ตามมา ตามมา ใครตามข้ามาจะดีมากๆ” มีลูกศิษย์ท่านคนหนึ่ง ชื่อว่า คุณมานิตย์ หอมสุวรรณ์ ปัจจุบัน อายุใกล้ ๖๐ แล้ว ทุกวันนี้เป็นช่างตัดผมอยู่ใกล้ๆ กับวัดศรีธงชัย เล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นยังเป็นหนุ่ม ด้วยความอยากรู้ อยากลอง ได้เอาลงไปแตะดูที่ไฟ ความจริงไม่ได้คิดว่าจะลุยไฟตามหลวงพ่อ แต่ถูกเพื่อนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังผลัก จึงเดินตามหลวงพ่อไป คนเฒ่าคนแก่ที่ดูอยู่พากันปรบมือชอบใจกันใหญ่ เสร็จพิธีก็มีเพื่อนๆของคุณมานิตย์เข้าไปถามว่า “ร้อนมั้ย” คุณมานิตย์ตอบว่า “อุ่นๆว่ะ” พิธีนี้ หลวงพ่อปลัดราย ฐานุตะโร (ลูกศิษย์คนเดียวของหลวงพ่อสุธี และก็ได้เป็นเจ้าอาวาสต่อจากหลวงพ่อสุธี ปัจจุบันมรณภาพแล้วเช่นกัน) บอกว่าขณะที่หลวงพ่อสุธีท่านเดินผ่านกองไฟนั้น ท่านจะใช้วิชาดับพิษไฟ ทำให้ไฟไม่ร้อน แต่ถ้าท่านยังไม่บอกให้ใครตามท่านไป ห้ามเดินตามไปเด็ดขาด เท้าพองแน่ๆ ยิงควายเปลี่ยว หลวงพ่อสุธี ท่านมีลูกศิษย์ใกล้ชิดอยู่คนหนึ่ง แกชื่อ ลุงเหนียม มีอาชีพทำนา สมัยนั้นยังใช้ควายไถนาอยู่ไม่ได้ใช้ควายเหล็กเหมือนปัจจุบันนี้ และลุงเหนียมคนนี้แหละที่ได้ตะกรุดโทนของหลวงพ่อไป ตะกรุดโทนของหลวงพ่อสุธีนั้นน้อยคนนักที่จะได้เป็นเจ้าของ ต้องเป็นศิษย์ใกล้ชิดกับท่านจริงๆท่านถึงจะทำให้ วันหนึ่งลุงเหนียมแกมาปรับทุกข์กับหลวงพ่อว่า ควายแถวๆระแวกบ้านของแกเป็นห่าตายหลายตัว เกรงว่าวันหนึ่งโรคห่าจะลามมาถึงควายของแก หลวงพ่อบอกว่า “ก็ตะกรุดที่ข้าทำให้ไปนะ เองจงเอาไปคล้องคอควาย ห่าจะไม่กินควายของเอง” ลุงเหนียมแก่จึงทำตามที่หลวงพ่อบอก และควายของลุงเหนียมก็ไม่เป็นห่าทั้งๆที่ ข้างบ้านก็เป็นกันหมด แต่ควายของลุงเหนียมตัวนี้เป็นควายเปลี่ยว มีนิสัยดุ เคยไล่ขวิดคนที่เดินผ่านไปมาอยู่บ่อยๆ และวันหนึ่งควายตังนี้ก็ได้ไปขวิดคนเข้าจริงๆ ทำให้ลุงเหนียม เสียเงินไปจำนวนมากโขทีเทียว ทำให้แกโมโหมาก คิดในใจว่า ไอ้ควายตัวนี้สงสัยจะเอาไว้ไม่ได้เสียแล้ว แกจึงใช้ปืนลูกซองยาวยิงไปที่ควายตัวดังกล่าว ๑ นัด เสียงดังสนั่น ทำให้ควายตัวนั้นล้มลงทันที ลุงเหนียมเห็นดังนั้น จึงตะโกนบอกเพื่อนบ้านที่ปลูกบ้านอยู่ใกล้ๆ กันว่า “เฮ้ย...พวกมึงช่วยกันเอามีดพร้ามาช่วยกันทำควาย จะได้แบ่งเนื้อไปกินกัน” เพื่อนบ้านได้ยินเพียงไม่กี่อึดใจก็รีบมาทันที แล้วถามว่า “ไหนล่ะลุงควายที่ว่า” พอลุงเหนียมแกหันไปแล้วชี้ไปที่ควายตัวนั้น แก่ถึงกับสะดุ้ง เพราะควายตัวนั้นลุกขึ้นกินหญ้าเฉยเลย ลุงเหนียมกับพวกจึงเดินไปดูที่ควายตัวนั้น แล้วก็เห็นว่าที่คอของมันมีตะกรุดโทนของหลวงพ่อสุธีอยู่ดอกหนึ่ง แกจึงล้มเลิกความตั้งใจที่จะฆ่าควายตัวนั้น แล้วนำเรื่องที่เกิดขึ้นไปเล่าให้หลวงพ่อฟัง หลวงพ่อท่านได้ยินท่านก็เฉยแล้วพูดว่า “ไอ้เหนียมเอ้ย...ควายของมึงมันเป็นสัตย์เดรัจฉาน มันไม่รู้จักผิด จักถูก ควายมึงมันดุ ทำไมมึงไม่พามันไปผูกไว้ไกลๆคน มึงเองเป็นเจ้าของ เรื่องแค่นี้มึงถึงกับจะเอาชีวิตมันเชียวหรือ มันช่วยมึงทำนามาก็หลายปี ทำรายได้ให้มึงก็หลายบาท มึงเป็นคนอย่าทำตัวต่ำกว่าควายรู้มั้ย” ลุงเหนียมโดนหลวงพ่อเทศน์เสียชุดใหญ่ ก็ได้แต่ก้มหน้าตอบว่า ครับๆ ไม่กล้าเถียงแม้แต่คำเดียว
โดย  เน็ด นาป่า  วันที่ 2015-09-04 14:09:34

Total 0 Record : 1 Page : 1